Dün iki ayrı doksan dakika izledik ekran başında. İlki temposuz, temaşasız ve sıkıcı; ikincisi mücadelenin, hırsın, temasın ve taktiksel organizasyonun zirvelerinde gerçekleşti.Seyrettiğimiz dört takım, kırk dört futbolcu ve dört teknik adam performansı içinde en alttakiler bize ait olanlardı maalesef.Net bir skorla mağlup ettiğimiz Alanyaspor dahi bize göre takım olma hüviyetinin birçok kriterini geliştirmiş, oluşturmuş izlenimi verdi.Sonraki maçın özneleri Galatasaray ve Başakşehir’le kıyas yapmak bile abesle iştigal halidir bize.Ligin lideri ve son iki yılın bütün başarı bonuslarına ambargo koyan takımı asıyla yedeğiyle, genciyle yaşlısıyla, hocasıyla seyircisiyle hep aktif, konsantre ve doyumsuz. Üç yıl önce bizim durumumuzda olan takımda Hoca ve yönetim etkisini, dokunuşunu gözümüze gözümüze sokuyorlar adeta.Rakibi Başakşehir FK sezon başında sefilleri oynarken yapılan teknik adam takviyesiyle küllerinden doğmuş ve akşam gıpta ettiğimiz organizasyonun, mücadelenin, kavganın takımı oluvermiştir.Trabzonspor’da sezona başlarken teknik adam değiştirmiş ama gelen gideni mumla aratır pozisyona düşmüştür, düşürülmüştür. Bir tarafta didinen, çırpınan, isyan eden Çağdaş Atan diğer tarafta yılgın, bezgin ve pasif Şenol Güneş.Bir takımda bütün futbolcuların performansları yerlerde sürünüyorsa, takım aylardır sefilleri oynuyorsa kimse kusura bakmasın teknik departman yetersizdir, başarısızdır.Dünkü skor taktiksel, sistemsel unsurların değil Nwakaeme’nin bireysel becerilerinden alınmıştır.Trabzonspor takımında Nwakaeme, Uğurcan, Visca, Banza ve oynarsa Saviç dışında fark yaratacak, yokluğu aranacak, yüz güldürecek futbolcu, performans göremiyoruz.İdari ve teknik yönetimimiz bütün bu realiteler ışığında en az dört beş kaliteli ve sağlıklı takviye yapmak zorundalar, aciliyetinde olmalıdırlar. Aksi halde sezon sonuna kadar küme düşme potasında, civarında debelenip durur takımımız.